19 Nisan 2013 Cuma

Avuçlarında kuruttuğun çoraplar gibiyim anne.

O nasıl bir sevgiydi.
Aklım almıyor 
Hiç yenilmedin mi?

Bu dünyaya bu dende umutlarla 
Nasıl bir zaferi umdun da 
Tutundun anne

Avuçlarında kuruttuğun çoraplar gibiyim anne

Şefkatinden yürüdüm 
Savaşlarıma
Ayrılık düşürdüm gönlüne de
 Fikrinden yine düşemedim anne

Hayatının hırsızı bendim
Hiç ceza görmedim

O nasıl bir gönüldür anne


...

Benim Tanrıya inanışım mısın
Yoksa Tanrım sen misin anne.


Avuçlarında kuruttuğun çoraplar gibiyim anne
Şefkatinden yürüdüm 
Savaşlarıma


12 Mart 2013 Salı

Şimdi Sen


Sen şimdi
Dudaklarının sadece sendeyken bir iş’ e yaramayacağını tadacaksın
Sen şimdi dudaklarını hissedemeyeceksin
Ellerin hissizleşecek yeniden
Sarıldığın insanların kalıbına giremeyecek kolların
Sen şimdi kollarını kaybettin sanacaksın
Gidişin zamanla koyucak sana
İnkar ediyorken  yastık ların ıslanacak
Gidişin zamanla koyucak
Ayakların ayarını kaçıracak
Duyguların gibi bir gelicek bir gidicek
Sen şimdi dudaklarını hissedemeyeceksin
Ellerin kuruyacak yeniden
Sen şimdi  hafıza kaybı yaşayacaksın
Bir tek bizi unutamayacak
Her hatırladığında kaçıracaksın aklını
Sen şimdi kuruyacak
Gözyaşlarınla ıslanacaksın
Gidişin zamanla koyacak
İnkar edecek yastıklarını ıslatacaksın
Sen şimdi yoksun
Yokluğumda görüceksin bunun
Ne demek olduğunu
Uykunda görüceksin
Berbat bir sabaha uyandığında
Uykular hiç bu kadar batmayacak.
Her  geceye gündüze lanet edecek
İyimiş gibi davranacaksın
Öyle bir şey olucakki
Kendini asacak aynalara kalbin

                                                                           3:39     22.10.12

Bir Yol Varsa


Ne olur, ne değişir nasıl olur bilmiyorum.
Yaşamım, bütün çırpınışlarım 'a karşın hep başa sarıyor.
Ve ben her seferinde aynı olan sorunları sırtıma alıp..
Tekrardan başlıyorum.Çırpınışlarıma.
Neden bilmiyorum. Hiçbir şeye hükümedemiyorum.
Her gün her gece kendimi iyi ediyor
Bir çuval cümlelerle sonra tekrar sıfırlanıyorum.
Tekrar tekrar tekrar
Ve her çırpınışımda daha çok batıyorum.
Daha ciddi acılar canımı yakıyor.
Her seferinde daha çok kaybediyorum kendimi
Neden böyle oluyor bilmiyorum.
Yaşamayı beceremiyorum
Elimde olsa neleri neleri değiştirirdim.
Elimdekilerle yürüyemiyorum
Değişim söz konusu bile değil.
3-5 kelime mutlu edebilecek beni
Kelimelerime ulaşamıyorum
Kelimelerime dokunamıyorum
Her geçen gün dahada uzaklaşıyor
Kelimelerimi kaybediyor
Ve kendimi tanımsız hallerde buluyorum
Ve tekrar başlıyorum çırpınışlarıma
Her çırpınışım beni daha da acıtıyor
Bir yol varsa bütün zorluklarına rağmen
Doğruluğundan emin olduktan sonra her şeye rağmen
Oradan yürümeye razıyım.Hazırım…
Bir yol varsa insanlıktan, güzellikten çıkartmayan
Tanrının dinlediği huzurun serpiştirildiği
Bir yol varsa…

09.12.2012